Noblista

stworzył i tym zadziwia
etos
dziś ustami szargany
szyderstwo
zapytajcie żywych
wtedy
runęły płoty i mury
powiewem
ten krok pamietam
otwarte w krzyku usta
wolność
to my
gołębie nadzieją
zgadnąć skąd
nietrudno
"wiem że nic nie wiem'
DZIŚ
naprawdę nie wiem
czy czas wzbogaca
człowieka
prawego pamiętam
jego gest
w bramie mokre oczy
ulicy pragnienie
ten jeden raz....

roztrzaskane obrazy
czemu......

autor

zuzia111

Napisany: 2008-02-06 Dodano: 2010-01-14 21:24:07

Ten wiersz przeczytano 641 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie