nostalgia
i tylko wiatr
cicho przelatuje
przez opustoszałe pokoje moich dni
a ja trwam
w pozornym spokoju nieistnienia
ja czy nie ja...
czas wybija kolejne godziny
nieubłaganie wskazując pory roku
bez nikogo...
autor
MałaZielona
Dodano: 2009-12-08 08:38:42
Ten wiersz przeczytano 471 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (1)
...życie się zmienia jak pory roku...zawsze jest
nadzieja, że zaświeci słońce...pozdrawiam i życzę
szczęścia :)