Nostalgia

Twoja twarz do mojej się przybliza

i przenika mnie jak bliski pejzaz,

w ktory chodzą glos Twoj,

Twoje oczy, usmiech tak wieczny

Jak posąg mego istnienia,

Podniecając mnie jak wiecznosc

Bez, ktorej byłoby mi ciezko na ziemi.

Miłosc zostaje we mnie,

Rozrasta się i trwa

-wiem, ze w szyby poranka,

jak w zycie nowe patrzę

Ty jestes tam we mgle,

Ktora podnosząc się odsłania mi Cię.

Lubie usmiech Twojej twarzy,

Malenkie dołeczki w policzkach,

Gdy się smiejesz.

Lubie patrzec na Ciebie gdy płaczesz,

Ze smutku i radosci lubię.

Lubie Twe rece zmeczone zyciem,

Wesole delikatne slabe lubię.

Gdy ksiezyc w nich dyskretnie myszkuje

…….Po prostu lubie Cie takim jakim jestes!

autor

guziuleczek

Napisany: 2005-05-15 Dodano: 2005-05-15 00:52:30

Ten wiersz przeczytano 473 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie