nowy dzień marzeń o miłości

Słońce przebijało się nieśmiało zza chmur
patrząc w Twoje oczy jak w zwierciadło duszy.
Deszcz zmieszał się z naszymi łzami
a pragnienie jedwabną chusteczką
osusza nasze twarze z pereł tęsknoty.
Patrzymy przed siebie i niema nic
prócz naszych uśmiechów wolności i spełnienia.
Nasze ręce jeszcze upewniają się
czy aby tęsknota nie płata nam figla,
ale nie jesteśmy prawdziwi,
spragnieni pocałunku i bliskości.
Słowa boją się wypłynąć z ust rozpalonych miłością
by nie zabierać czasu teraźniejszości.
Szarość odeszła w zapomnienie
i nigdy już nie powróci,
kwiaty kłaniają się na powitanie szczęścia.
Słońce ogrzewa ciała
na ścieżce w zatracenie ukojenia miłości.
I w końcu pocałunek,
ten długo wyczekiwany, wyśniony, wymarzony.
Pierwszy zapach Ciał
i pierwszy dotyk po wieczności westchnień
i lawiny zabłąkanych myśli.
Dotyk, który nie może nacieszyć się
czystością miłosnego uniesienia.
Kwiaty odwracają się zawstydzone pragnieniem bliskości.
Tylko jeden, ten najmniejszy kwiatuszek z zaciekawieniem i bezwstydnie przygląda się
przebudzeniu wcześniej zdławionych uczuć...
…zasną, a zasypiając nie może uwierzyć w to,
co zobaczył. Rano ku swojemu zaskoczeniu nie ma po szczęściu śladu; poza kwiatami, które ułożone w kształt dwojga ukojonych miłością kochanków przypominają światu o chwilach spędzonych razem.
Dziś słońce już nie wstało, rozmarzone smacznie śpi oczekując
dnia wolności, który powróci rozpędzając chmury tęsknoty miłości do szczęścia.

autor

dziadek31

Napisany: 2008-10-13 Dodano: 2009-07-09 23:18:07

Ten wiersz przeczytano 408 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie