Nowy rozdział, nowe życie

bez dedykacji

Odchodzę, by po chwili powrócić,
odwrócić się i zobaczyć wizję cmentarnych dusz,
zatopionych w egzystencjalnym hałasie sumień.
Pogrążone w mogiłach krwi,
która dociera do wnętrza mej krwi,
poi się i drży pod ciężarem nie zbawionych serc...

Powietrze przesycone kwasem oddechu,
a Ziemia skażona czernią łez.
Pogrążeni w płaczu swego istnienia,
szukają ucieczki między pyłem swych ran,
roztopionym w purpurze swego grzechu.

Złamane serca pozostaną,
w miejscu złamanego krzyża,
gdzie ból i krew staną się spójnością
w milczącym spojrzeniu grobu...

bez dedykacji

autor

tasiek66

Napisany: 2008-09-18 Dodano: 2013-12-20 22:24:46

Ten wiersz przeczytano 621 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie