NUMER 16670

,, Tylko miłość jest twórcza ,, / Św. Maksymilian Kolbe /

Człowiekiem jest się do końca,
choć oprawca więzić może.
Zabroni oglądać słońca,
a codziennie będzie gorzej.

W Oświęcimiu więźniów masa,
wychudzeni, wygłodzeni.
Bicie, przemoc ich odstrasza,
już są z losem pogodzeni.

Lecz ucieczka się udała,
więzień zbiegł, wściekli oprawcy.
Śmierć dziesięciu będzie brała,
kiedy nie schwytano sprawcy.

Wśród wskazanych Gajowniczek.
westchnął ,, już nie ujrzę żony! ,,.
Posmutniało mu oblicze,
,, dla dzieci jestem stracony ,,.

Wszyscy patrzą zadziwieni,
spośród więźniów ktoś wychodzi.
Chce decyzję kata zmienić
i na śmierć w bunkrze się zgodzić.

,, On ma żonę, drogie dzieci,
ja się śmierci nie ulęknę.
Niech modlitwa w niebo wzleci,
kiedy w mrocznej izbie klęknę ,,.

Dni czternaście konał w celi,
jakaś siła go chroniła.
Gdy strażnicy to ujrzeli,
w jego oczach miłość tkwiła.

Ojca Kolbe szybko dobił
zastrzyk, który śmierć przywołał.
Kat się zaraz wściekły zrobił,
ten wzrok nagłą złość wywołał.

Gdy oddał życie za brata,
w sposób dla nas niepojęty.
To dla nieba i dla świata,
pozostał na zawsze Święty !

,, Nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół
swoich ,,
( J15 )

Jan Siuda

autor

najdusia

Napisany: 2014-08-17 Dodano: 2014-08-17 23:41:51

Ten wiersz przeczytano 2054 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie