Geralt

Po nocy przy księżyca świetle
i krwawym chrzcie
w twierdzy, pośród gór.
Wyruszyłem w szlak
za horyzont rzek koszmarnych.
gdzie topielec jadł
młode dzieci łąk
przy trakcie
stała przewrócona kareta.
Gwałt i maruderzy.
Mój medalion ani drgnął.
Kołatało serce jeszcze świeże.
Zdjąłem z pleców miecz
i klingi blask oświetlił
potworny ryj.
Rzeź przyniosłem im.
Przerażona panna
wzięła mnie za kolejnego łotra.
Jakiś żal w znieczuleniu
eliksiry me bitewne
ale uzależnia bardziej
zapomnienie.
Promykiem szedłem w mrok
i wilczy każdy krok.
Nadstawiam karku
a wszędzie złodzieje.

Ale jedno wiem po latach
- praca nigdy się nie nudzi.
Zawsze warto być wiedźminem
choć tak łatwo wyjść na ludzi.

autor

Wiwern

Napisany: 2014-08-17 Dodano: 2014-08-18 00:02:09

Ten wiersz przeczytano 1033 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie