Obawa
Siedzę w zadumie.
Dziwię się sobie.
Że przeżyłam lat tyle,
a o życiu nic nie wiem.
Zwiedziłam miejsc wiele.
Patrzyłam dookoła.
Lecz byłam zawsze tam
gdzie nikt mnie nie wołał.
W tęsknocie, żalu,
trwoniłam dni swoje.
O wszystkich myślałam.
Tylko nie o sobie.
A teraz zmęczona,
myślę z trwogą.
Gdy przyjdzie czas,
zasnąć w grobie.
Czy ktoś zapłacze
i zatęskni do mnie.
12.09.2000
autor
jagodaszydlowska
Dodano: 2011-05-19 20:48:20
Ten wiersz przeczytano 546 razy
Oddanych głosów: 1
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (1)
Kto samotności zakosztował, niejednego w życiu później
żałował. Są takie pociągi, na które zabronione jest
spóźnianie, bo potem tylko rozpacz i zębów zgrzytanie.