w objęciach rutyny

za cztery 20-ta

zapalam światło
odruchem wejścia

za trzy 20-ta

nalewam wody
do pełna

za dwie 20-ta

jestem Adamem
o 13-tu żebrach

godzina 20-ta

na bladym lustrze
skrapla się szybko
wilgotność powietrza

rozkładam się wygodnie
wyjmuje wielbłąda
odpalam i się miękko
zaciągam

impuls nerwowy
pulsuje mi w skroni

marszczy mi brwi
wykrzywia usta
obezwładnia myśli
i nie chce opuszczać

jak mnie to wszystko wk*rwia
pieprzone roboty
efekt produkcji
fabryk taśmowych

w objęciach rutyny
w pieprzonym kółku
chodzą równiutko
trzymani na sznurku

wytrzyjcie lustro
z pary niewoli
wejrzyjcie w siebie
otwórzcie oczy

zrzućcie z siebie te ciężkie kajdany
nie odliczajcie do pełnej godziny
zrzućcie z siebie kule u nogi
wyrzućcie rutynę , wyrzućcie pozory

mówi facet
od 20-tej
leżący w wannie..

autor

ZaMłodyNaGniew

Napisany: 2008-11-19 Dodano: 2008-11-19 18:12:50

Ten wiersz przeczytano 536 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie