Oblicza milosci
Dla mojej przyjaciolki Lidii wiersz ten dedykuje.
miłość to słowo piękne i czułe
radość nadzieję sercom rozdaje
życie pełne wzruszeń ofiaruje
zapewnia szczęście wieczne bez granic
miłość jest uczuć oceanem
przypomina wzburzone morze
fale jak oczy po świecie gnają
koralowej rafy pocałunki
miłość jest jak nasionko rozkoszy
z wiatrem leci spada w serca gorące
tam wzrasta pragnieniem kochania
uśmiechem wiosny na jasnym niebie
miłość to sztuka wielka tajemna
płonie zmysłami pachnie nektarem
słyszy muzykę niebios dalekich
czuje jak serce wszechświata bije
miłość natchnienie daje poetom
otula pięknem rozkoszną duszę
zauroczone zmysły nią płoną
na granicy światów i słońc
miłość zaklęta w pucharze wspomnień
pełna jest tęsknot straconych nadziei
wypełnia serca iskier płomieniem
cicha kołysanka przy lampce wina
Tesss Perth - Bedford , 3.2.2oo9 r.
Tesss
Komentarze (13)
welość uczuć przekazywanych tematycznie
co urozmaica przywiązanie do przyjaźni
przedstawiona bardzo orginalnie miłość
barwnie przedstawioną
Miłość to dwie dusze w jednym ciele,a życie nie zawsze
różami usłane .Iskrą ognia pożądania złap haust z
kielicha
żeby nigdy czar nie prysnął.
Potrafi też zranić, ale czy to jeszcze jest wtedy
miłość. :)
jakakolwiek by była dobrze , że jest ,bez niej nie ma
życia ..Ładny wiersz
...miłość jest wszystkim...co życie nam daje.wiersz
się podoba.miło będzie czytać osobie ofiarowanej....
Ilu ludzi tyle różnych opisów miłości, a jeden
wspanialszy od drugiego:)))
jak wspaniale w wierszu ukazałaś miłość niejedno ma
oblicze....potrafi pięknem otulić... nadzieją
wypełnić...radością nasycić...tajemnicą zapłonąć....
Miłość to wielka siła, niejednego herosa zwaliła,
Pozbawiona rozumu głowa, do największych głupot jest
gotowa.
Miłość niejedno ma imię i rózne oblicza.Piękne
zakończenie:)
... miłość zaklęta w pucharze wspomnień.. piękna
puenta wiersza..
Zwieńczeniem tego wiersza, bogatego w obrazowe, tak
liryczne metafory, jest jego piękne zakończenie: cicha
kołysanka przy lampce wina... Wyciszony, jakby wpływał
do opuszczonej przystani. Z nostalgią...
Wierszem autorka ładnie i prawdziwie opisała różne
oblicza miłości i tej, co nadzieje daje, wzruszenia
ofiaruje, płonie zmysłami i słyszy muzykę
niebios.Miłość, to sztuka tajemna,jest jak nasionko
rozkoszy i wypełnia serca iskier płomieniem.Wiersz jak
perłami naszpikowany metaforami, melancholią
powiało.Dziękuję pięknie za dedykację i ten o miłości
wiersz, bo miłość nie jedno ma imię.
choc slowa piekne to jakosc calosc trudno sie czyta
ale wchlaniajac przekaz uznaje ze warto:)))poz.