Oblicze miłości

Na piedestale swych pragnień stoję
jak wydma co się fali boi ..
Powolutku idę,
nawet nie powoli ..
Jak księżycowy blask, gdy chmura go przysłoni...

I wtedy jak tęcza zjawia się twa ręka.
Niby niewiele a jednak tak dużo.
Schronienie przed zimnem i burzą.
Rozkładasz przede mną miłości dywany
Pokazujesz mi bliski a jednak ląd nieznany.

I tak sobie myślę, że wiem o Tobie mało
I tak sobie myślę, że przy nim mogłabym Cię poznać całą

autor

fajter26

Napisany: 2006-04-15 Dodano: 2006-10-05 17:38:18

Ten wiersz przeczytano 413 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie