Obłok
W obłoku nagłych wspomnień,
W natchnieniu moich chwil.
Spoglądam tam gdzie jest
Naszego obrazu cień.
W dniu kiedy Ciebie nie ma,
W chwili gdy jesteś daleko stąd,
Gdzieś w chmurach,wysoko w niebie.
Mówisz, że jesteś-ależ skąd...
Obłokiem tym zawsze bądż,
Słońcem, które nigdy nie zachodzi.
Otulę Cię nadzieją mą,
Miłością, która nie odchodzi.
Słońcem dnia codziennego,
Burzą, która pobudza zmysły,
Dotykiem naszych gorących ciał,
Uczuciem, które jeszcze nie zgasło.
autor
Piotrek40
Dodano: 2008-02-04 20:10:04
Ten wiersz przeczytano 663 razy
Oddanych głosów: 10
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (7)
tak pięknie, romantycznie o swoich uczuciach może
pisać tylko ktoś kto kocha naprawdę...połaczenie z
obłokiem i słońcem jak najbardziej trafione
uczucie ubrane w słowa poetyckie..
niby każdy to potrafi -> a jednak.. czasem nas
niektórzy zaskakują ;)
Takie słowa pisze się pod dyktando serca. :)
dopóki jeszcze się jeszcze tli maleńki płomyczek
warto wierzyć ,że rozpali się i wybuchnie wielkim
płomieniem
nudne i bez pomysłu - podobne opisy czytałem już
n-razy, brak warsztatu (raz rym, raz brak - pomiganie
totalne) i niepotrzebne szyki przestawne
Ślicznie napisane.Piękne uczucie ubrane w piękne
słowa.
Pielęgnuj to wspomnienie w sobie, może przyjdzie taki
dzień, że powróci realnie.