OBOJĘTNI NA TRAGEDIE LUDZKIE!

Oparte na prawdziwych wydarzeniach...

Tyle łez wylewamy nad dolą dziewczęcia,
które z własnej ręki zginęło, łykając ból,
w twarz plując śmiercią swoim oprawcom,
nie zauważając krzywdy, jaka się dzieje tu.

Tak się klniemy na Boga, szatana, na grób,
że my byśmy do tego nigdy nie dopuścili,
że opiekunowie będą zwracać większą uwagę,
że nie będą obojętnie małych sygnałów znosili.

I tak się zarzekają, tak to wszystkim obiecują,
że nie dostrzegają na tle strasznego dramatu,
jak rodzi się powoli pod własnymi skrzydłami,
obojętnie tratują bezgłośne wołania „ratuj”.

Wciąż uważają, że to tylko zabawa, takie zaloty,
a że dziewczyna przez niego jest upokarzana,
widzi to każdy, nikt nie reaguje, ona wciąż jest
dotykana i po prostu psychicznie molestowana.

I po wielu poważnych rozmowach z nauczycielami,
wielu wylanych łzach, po kilku spędzonych TAK latach,
zamyka się w swoim świecie, we własnych ścianach,
bo wciąż nie rozumie obojętności tego świata…

I choć słaba nie jest, doprowadzić do tragedii
może z wewnętrznej siły, a nie ze słabości.
Obojętni na zło ludzkie obok siebie jesteśmy,
znając tylko to pozytywne oblicze miłości…

autor

Ewa

Dodano: 2006-11-01 09:19:08

Ten wiersz przeczytano 456 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie