Obojętność

Najbardziej boli twoja obojętność,
gdy życie obok, a nie ze mną wiedziesz,
gdy przeminęła już dzika namiętność,
wiesz kiedy rosół, kiedy będą śledzie.

Wychodzisz – ja śpię, wracasz – ja śpię znowu,
twe życie moje zahacza w pościeli.
Nawet do kłótni błahy wygasł powód,
dzień po dniu, noc w noc, obok nas się ścieli.

Przy telewizorze zasypiasz zmęczony,
ja się nad książką przemęczam do rana.
A kiedyś byłeś dziki i szalony ...
A kiedyś i ja byłam taka sama ...

Samotność skrapla się na szybach,
nic nas nie łączy, coraz więcej dzieli.
Miłość... Czy była jakaś miłość? Chyba...
Lecz nawet tego żeśmy zapomnieli...

autor

sosna

Napisany: 2007-02-04 Dodano: 2007-02-05 00:07:14

Ten wiersz przeczytano 636 razy

Oddanych głosów: 27

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie