Obraz...

Powołana do życia,
Dźwigam swój los.
Stoję na straży swojej drogi.
Nie wiem, którędy się kierować.
Nie ma we mnie nic,
Co mogłoby pomóc mi odgadnąć samą siebie.
Jestem trudna.
Staram się przeżyć,
Każdy dzień i każdą noc.
Przeznaczenie, które czeka
Gdzieś za rogiem...
Wytrąciło mnie z równowagi.
Jestem jak posąg, zabawka
W rękach tego świata.
Nie mogę się uwolnić...
Bo stracę wszystko,
Siebie...
Przyjaciół, którzy otaczają mnie
Fałszywym uśmiechem z dymu...
Stracę obraz tego,
Co sama stworzyłam.
Obraz, który nigdy nie powinien powstać.

autor

Moniśkaa

Napisany: 2008-01-20 Dodano: 2008-01-19 23:26:09

Ten wiersz przeczytano 498 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie