Obronię poezję
Dla tych, którzy są uzależnieni od wierszy i gięcia rzeczywistości.
Brak chyba słów, w całym świecie
uroczym,
By opisać siebie w malowanym portrecie,
Ale żyć będę i nie mogę swej duszy
przeoczyć,
W poezji harmonii i w całym tym świecie,
Zazwyczaj powietrze karmi każdego z nas,
Wiatru słowami i gęsim piórem,
I choćbyś wylał mi na oczy żrący kwas,
Piórem i mantrą świat zwojuję,
I tak napiszę wiersz o istnieniu,
I choćbyś zamknął przede mnie swe drzwi,
Wnet niedługo siądę na Twoim ramieniu,
Z moich rąk niechybnie wymknie się
krzyk,
Czarny pokój stanie się rajem zielonym,
Ludzie bez głów zaczną się bić,
Ja wrzeszcząc zostałem stworzony,
By z prostoty do siebie wciąż drwić!
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.