Obsypię kwieciem

Jeszcze tydzień, jeszcze dwa.
Spłynie z lodem zima zła.

Wiosna się zbliża małymi kroczkami.
Znów zakwitną alejki dzikimi różami.

Idąc na spacer poranny, posłucham,
Popatrzę jak przyroda się budzi.

Narwę kwiatu róży.
Obsypię kwieciem, jak płatkami śniegu,

Moją księżniczkę śpiącą…
We śnie marzącą.

Uśmiech pojawił się na twarzy,
Ciekawe, o czym marzy?

Może to promyk słonka?
Może to śpiew skowronka?

Czyżby zapach róży tak się przysłużył?

autor

Ptyś

Napisany: 2005-03-14 Dodano: 2005-03-16 07:30:19

Ten wiersz przeczytano 451 razy

Oddanych głosów: 65

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie