(O)bustronnie

Pozdrawiam, Zosiaczku :)

:)) Pozdrawiam, grusz-Elu

:)))))))) Elenko, razem pomilczymy :)))

to ja też przemilczę i pomilczę chwilkę...:))))

No jak nie, jak tak, Danusiu!? :)))

Magicznego i szczesliwego! :)

Z niepewności powstają najlepsze, wewnętrzne
monologi:))
a jakie refleksje, a jakie puenty, umieramy i rodzimy
się, wszystko wewnątrz siebie i wszystko za - darmo
(?)...:) bo co tam ból, tęsknota i cierpienie...
wszak to dzięki temu, nauczyłyśmy się, nie liczyć na
innych i przytulać - same siebie... prawda, Eluś? Nie
jest tak źle, skoro potrafimy jeszcze (roz)kojarzyć
się przy jednym i pomyśleć o innym - stanie ducha...:)


Magicznego Nowego Roku, niech będzie świadomy i
szczęśliwy. Wszystkiego dobrego:*:)

hahaha, bo mini, ja wole madrzejszych od siebie
rozmowcow :)))

haha, jak to fajnie z mądrym pogadać, czyli ze sobą:))

:))) Andreas, moze mam za duzo czasu? :)

Elu,bo Ty za dużo myślisz.
Pozdrawiam serdecznie.

Pozdrawiam Sotku :) Dzieki.

Myślę, że jest to tęsknota za tym i tym:) Podoba mi
się wiersz:) Miło było przeczytać:) Pozdrawiam:)

Dzieki, Jolanto :)

Ty mnie Jacek nie przepraszaj, ze u mnie. Bo ja
goscinna jestem :)

Zdecydowanie ciekawy i piękny wiersz.
Pozdrawiam. :)