Oby jak najdłużej...

Piękny monolog z pogodną optymistyczną refleksją...

cieszmy się każdym dniem,,,

Bardzo mądra treść Twojego wiersza
_weno_ ważne by mieć dużo optymizmu
i nadziei.Dziękuję, jesteś cudowna z tymi komentarzami
miło mi dziękuję jeszcze raz.Miłego wieczoru
pozdrawiam serdecznie.

Pięknie to ujęłaś i wierzę, że każdy z nas ma te same
myśli - ja przynajmniej mam. Miłego wieczoru wraz z
pozdrowieniami ślę.

-- każdego dnia dziękuję,że dano mi przeżyć kolejny
dzień, czerpię co najlepsze i potrafię cieszyć się
chwilą, takie zachowanie zrozumie tylko ten, kto stał
na krawędzi... bardzo dojrzały wiersz
- pozdrawiam ,

zagłosowałam a zapomniałam o komentarzu :)

Bardzo ciepły i dojrzały twój wiersz Wanduś. Wielką
sztuką jest dojście do tego etapu, do którego doszłaś
- przyjmować wszystko z pokorą, co ześle los i bycie
przygotowanym na opuszczenie tymczasowości.Mam
nadzieję, że Pan będzie łaskawy, pozwoli byś mogła
dożyć sędziwego wieku, nie wszystka umierając, byś
napisała jeszcze nie jeden tak piękny wiersz,
serdeczności Wenuszko :)

Ciekawy wiersz, a ten "embrion", daje wiele do
myslenia,:)
Pozdrawiam Wenuszko, serdecznie i cieplo.:)

Dziękuję kolejnym czytelnikom za wgląd
do wierszyka i ciekawe komentarze.
Każdego z osobna serdecznie pozdrawiam.

Z wiarą przez życie jest łatwiej iść Wandziu. Fajnie,
że jest tyle optymizmu w Tobie. Tak trzymaj :))
Serdeczności paa

Witaj. Przyjelas ciekawa koncepcje, czyli osiagamy
pewien szczyt i w tym momencie rozpoczyna sie jakby
cofanie tasmy z nagranym filmem az do samego poczatku,
czyli do embriona, i on tez peknie i sie narodzi ale
juz w innej rzeczywistosci, tej w ktora wiekszosc z
nas wierzy. Madry i taki spokojny w swojej wymowie.
Dziekuje Ci, za wierne czytanie. Moc serdecznosci.

Ciekawe :)

Też mam nadzieję, że gospodarz mnie przygarnie:)

świetny monolog...Non Omnis moriar:) pozdrawiam
Wandzia

Piękny i mądry wiersz .Pozdrawiam .

Mądry :) pozdrawiam i głos zostawiam +