Oczekiwanie

Wigilia. Biało. I cisza przed...
Jadę przez las, śnieg prószy na szyby.
Dom już niedaleko. Śnieg jakby zrzedł.
Będą jakieś barszcze, będą jakieś grzyby...

I jakieś prezenty z jakimiś wstążkami,
i jakaś choinka z jakimiś bombkami.
Mówią, że Wigilia to oczekiwanie.
Na co i na kogo? Bo ON wciąż jest z nami...

Przystaję. Śnieg pod stopami skrzypi. Nim opłotki minę,
na nos pada Gwiazda Betlejemska - mini.
Mówi, że kiedyś czekano na Dobrą Nowinę.
Och! Czemu nie było mnie wtedy tam - z nimi?

Żebym mogła choć osiołkiem być przy tym żłobie...
Albo jednym z Trzech Króli, których Gwiazda wiodła.
Dam Ci miłość - bym rzekła – proszę, weź ją sobie,
nic Ci przecież po pustych, wyklepanych modłach...

Wraz ze śniegiem deszcz kapie, niczym łza spod oka.
Nie wiem czy nad losem wszystkich, czy Boga - Człowieka.
Strzepuję wspomnienia, podchodzę do okna...
Stół obficie zastawiony, tylko... nikt nie czeka.

autor

annael

Dodano: 2006-12-20 00:22:39

Ten wiersz przeczytano 707 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Święta

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie