oczy
przy powiekach masz smutek
od brzegu do brzegu
tego błękitnego
nasączonego zielenią oceanu
w którym kiedyś pływały
bursztynowe ryby
na środku
ciemny okręt źrenicy
zakotwiczył
tam jesteś
tam już tylko
można cię zobaczyć
autor
Marta Surowiecka
Dodano: 2018-02-14 23:19:17
Ten wiersz przeczytano 741 razy
Oddanych głosów: 17
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (18)
A peelka powinna siebie tam widzieć...
Pozdrawiam Marto :*)
bardzo!
Smutny i piękny jak dla mnie wiersz, tym razem w
krótszej formie, niż zwykle.
Serdeczności ślę Marto, dobrej nocy życzę:)