Oczy widzą

Już teraz nie pukam do serc Waszych
Czas pokazał że trudne me starania
Dlaczego zawsze trzeba zapomnieć
Jak mocne było kochanie

Już muszę zapomnieć o radości
Żal w serce wciska się głęboko
Wybaczać i tłumaczyć sobie
Jak długo i po co?

Zegar wybija czas, a oczy widzą
Że los nie oszczędza nas
Droga była wybrana
Pełna błędów i strasznych prób

Teraz już tego się nie zmieni
Lecz można zatrzymać jedną z dróg
Stanąć na uboczu i obserwować
Patrzeć i żałować lub śmiać

Nie gości śmiech na ustach
Nie ma radości słowa
Bo w moim domu nikt
Rozmowy rodzinnej nie umiłował

autor

raczyca

Napisany: 2005-02-27 Dodano: 2007-12-01 21:22:21

Ten wiersz przeczytano 486 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie