Oczy zwierciadłem duszy

Dla tego co zawsze...

Patrząc w Twe oczy błękitne,
Dawnego płomienia nie dostrzegam,
Na darmo szukam w nich sensu,
Bo z trudem odtwarzają wspomnienia.
Ten wzrok, co przeszywał me ciało
I ciepłem ogarniał mą duszę
Sprawił, że serce cierpiało
I choć nie chcę,
Ja swój płomień ugasić muszę.
Mówisz, że oczy pokazują prawdziwego Ciebie,
Że są obliczem Twej spokojnej natury
Lecz w oczach ciężko odnaleźć mi głębie,
Widzę w nich zupełnie inne kontury.
A Twoje były kiedyś pełne życia
Tak łatwo radość w nich odnajdywałam.
Dziś stają się bardziej szare,
Choć wiem, że to przez te błękitne cierpiałam.
I zastanawiam się, czy to wiosna ten ogień zgasiła
Zamieniając lód i śnieg w moje słone łzy.
Bo to ona miłość zniszczyła
Po drodze rozsiewając czarne bzy.
Dziś jedynie, czego się boje,
To by moje oczy nie wygasły tak nagle jak Twoje
A swój codzienny ból o oczach niebieskich koję…
Nadzieją, że może w snach Twój dogasający żar znów zapłonie…

autor

Avradi

Napisany: 2008-01-02 Dodano: 2008-01-02 19:35:22

Ten wiersz przeczytano 748 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie