Milczeniem wołam o pomoc...

Na oślep przechodzę przez labirynt myśli,
Zimnymi dłońmi dotykam kruszących się ścian
Szukam…, kogo, czego?
Ciebie…?
Nie słyszę, nie widzę nic…
Milczeniem, więc wołam o pomoc.

Rozkładam ręce…
Czuję na nich lekki powiew wiatru.
Chłodny, ale i zarazem ciepły.
Przeszedłeś obok?
Proszę wróć, daj mi siebie poczuć,
Zapomniałam zapachu Twoich perfum,
Smaku ust…
Ciepła rąk…

Niewidoma…
Głuchoniema…

Chwyć mnie proszę za dłoń i wyprowadź z mroku.
Błagam…
Milczeniem wołam o pomoc.
Słyszysz moją spętaną duszę?
Nie przychodzisz…
Usiadłam, więc na popielatym piachu,
Wsparta o ścianę czekałam…

A może ja nie zasługuję na Ciebie?
Może tylko przez chwilę widziała serię barw,
Które pojawiły się razem z Twoim przyjściem
I zniknęły, gdy odszedłeś?
A może łzy je rozmazały?
Przecież w myślach nadal widzę Twój niewyraźny portret…

A może tylko przez chwilę słyszałam Twój głos ciepły,
Który do ucha szeptał, co noc słodkie słowa,
Które karmiły mą duszę?

A może… Ty byłeś tylko snem?
Snem osoby niewidomej,
Która milczeniem woła o pomoc…

autor

Avradi

Napisany: 2007-10-04 Dodano: 2007-10-05 15:44:54

Ten wiersz przeczytano 395 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie