Od września po wrześnie

Cudowny wiersz, Zosiak.
Wszystko jest piękne i nic nas nie smuci, gdy miłość
mamy w sercu. Kiedy bliska osoba dzieli z nami zastany
świat.
Z przyjemnością przeczytałem ten wiersz, gdzie objawom
wyniszczenia i pozornej śmierci przeciwstawiłaś bliską
sercu obecność.
I wydawałoby się to banalne, gdyby nie kunszt w jakim
to przedstawiłaś.
Pozdrawiam uśmiechnięty jesiennie.

:)) Niech będzie...

Niech jesień dla nas wszystkich będzie
piękna.Pozdrawiam.

Miłość rozgrzewa deszczową jesień. Pozdrawiam.:)

Cudny bardzo i na czasie

Dlaczego ta jesień taka piękna? Ale kiedy się jest
zakochanym, to wszystko wydaje się piękne.Cudowny
obraz jesieni.Pozdrawiam

Zosiak, u ciebie nawet melancholia jesieni ma inny,
jaśniejszy odcień.
Eh, wiersz do zakochania:)))))

O jesieni mogłabym bez końca. Potrafisz zauroczyć
piórem.
Pozdrawiam :)

piekny wiersz-pozdrawiam serdecznie

Piękny obraz namalowałaś Zosieńko i powiem Ci, że
lubię tę porę roku może, że ja Panna wrześniowa;)?
Czytałam wiersz bardzo uważnie i wolno, aby delektować
się tym wszystkim, co opisałaś w wierszu…
A ta zwrotka przypadła mi szczególnie do serca i ją
zabieram cyt.


Lecz mnie ta jesień zupełnie nie smuci,
kocham ją w każdej godzinie, minucie,
w każdym najcichszym porannym szeleście,
bo przecież jesteś.


Pozdrawiam serdecznie i z uśmiechem:)

jak zwykle pięknie Zosiu :)

Zosiu, jak u ciebie pięknie - jak zwykle, jak
zawsze.... i wiesz co? ja chyba znowu jestem
szczęśliwa - mimo, ze jesień... albo może właśnie
dlatego :-)

Niezwykle optymistyczny! Pozdrawiam ;))

Dzięki, nowicjuszko...:)

Proszę przeczytać prośbę Oneksy
w tytułach wierszy, bardzo ważne.
Pozdrawiam.