Wiersze SERWIS MIŁOŚNIKÓW POEZJI GRUPA AUTORÓW BEJ

logowanie
Zaloguj
Nie pamiętasz hasła?
Szukaj

Oda do miłości

Z ruin gotyckiej twierdzy powstaje słońce
Unosi się niechciane i nieproszone
Dzisiaj patrzę na nie zupełnie inaczej
Dzisiaj wstałem z łóżka zupełnie inaczej
Dzisiaj wszystko jest inne takie… lepsze.

W ruinach barokowej katedry wyrasta drzewko
Rośnie samo… chronione starym ceglanym murem
Dzisiaj patrzę na nie zupełnie inaczej
Dzisiaj ja będę ochraniał to drzewko swoją piersią
Dzisiaj widzę to drzewko większe niż wczoraj.

Wczoraj ruin średniowiecznego stołu Artura tryska żar
Strzelają iskierki ognia i pary
Dzisiaj chciałbym widzieć w żarze Ciebie
Dzisiaj chciałbym widzieć Twoje oczy, Twoje włosy, Twoje usta
Dzisiaj chciałbym mieć Twoje zdjęcie w snach.

Wstaje rano oślepiony cieniem starej twierdzy
Patrzę w okno ciesząc się wspaniałymi chwilami
Sycąc się niepowtarzalnym widokiem ruin
Ruin starych gotyckich motywów i ideałów
Ruin starego życia, starych ludzi.

Teraz jem śniadanie w murach barokowej katedry
Na deser rajski owoc z drzewa dobra i zła
Towarzyszy mi słońce, wiatr i cień
Daje nasycenie, daje wypełnienie myśli
Pozwala zapomnieć o zasadach kodeksu rycerza.

A teraz myśli o mocy starego stołu króla Artura
To on stworzył myśli i potęgę władzy
Najznamienitszy możnowładca czarnej półkuli
Konan dnia i nocy
Ostatni z wielkich rycerzy myśli.

Ale ja chce już o was zapomnieć
Zapomnieć o starych nadziejach
Zapomnieć o gotyckiej twierdzy – stare przyzwyczajenia
Zapomnieć o barokowej katedrze – zasady starego kodeksu
Zapomnieć o stole króla Artura – stary Ja.

Wszystko, co stare zostanie zapomniane… zastąpione
Stare ruiny zostaną zakryte przez drzewa… stary las
Starzy ludzie pochowani w mogiłach… pod mchem
Stare zasady, ideały i kodeks zniszczone… ogniem
Stare zwyczaje, tradycje zapomniane… biegiem lat.

Co było już nie wróci
Wszystko zostanie zastąpione nowym
Gotycką twierdzę zastąpi piękne słońce
Barokowa katedrę drzewko
Średniowieczny stół króla Artura ognisty żar.

Zmienię całego siebie dla Ciebie
Piękne słońce to Ty – budzić mnie będzie pocałunkiem
Drzewo to uczucie, które stworzymy – w przyszłości da oparcie
Ognisty żar to jest to, co czuje teraz
Teraz chce abyś Ty była moim światem, chciałbym żebyś nim była zawsze…

Dla Ciebie

autor

nieboraczek

Dodano: 2005-07-25 15:59:37
Ten wiersz przeczytano 414 razy
Oddanych głosów: 5
Rodzaj Bez rymów Klimat Romantyczny Tematyka Miłość
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
zaloguj się aby dodać komentarz »

Komentarze (0)

Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.

Dodaj swój wiersz

Ostatnie komentarze

Wiersze znanych

Adam Mickiewicz Franciszek Karpiński
Juliusz Słowacki Wisława Szymborska
Leopold Staff Konstanty Ildefons Gałczyński
Adam Asnyk Krzysztof Kamil Baczyński
Halina Poświatowska Jan Lechoń
Tadeusz Borowski Jan Brzechwa
Czesław Miłosz Kazimierz Przerwa-Tetmajer

więcej »

Autorzy na topie

kazap

anna

AMOR1988

Ola

aTOMash

Bella Jagódka


więcej »