Oddajcie cezarowi
,, Oddajcie cezarowi
to, co należy do cezara, a Bogu
to, co należy do Boga,, Mt 21,22
pławię się w dorobku ludzkości
rozglądam na boki
tyle jeszcze nie mam
a inni... szkoda mówić
nigdy nie będę miał tyle
staram się ale...
ale to chyba niemożliwe
cóż
trzeba pilnować tego co jest
wokół wielu potrzebujących
zamknięci w sobie w biedzie
nic na ich zmartwienia nie poradzę
sami są sobie winni
nieudolność jak choroba
choroba
to może powinienem...
a przy okazji dając im
podobno daje się Bogu
jeszcze On mi się przypomniał
podobno Jemu także się coś
ode mnie należy
kiedy ostatnio byłem w kościele...
nie pamiętam
a gdyby tak nieszczęście...
10.2023 andrew
Niedziela, dzień Pański
autor
andrew2402
Dodano: 2023-10-22 04:25:42
Ten wiersz przeczytano 636 razy
Oddanych głosów: 18
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (18)
Mam wrażenie, że ten wiersz jest jednak bardziej
refleksyjny. Można się pochylić nad nierównościami
społecznymi. Ktoś tam rozdaje ryby, zamiast wędek, a
nie było jeszcze cudownego rozmnożenia tych
pierwszych.
Za to dostrzegam współczucie autora, co jest samo w
sobie cenne.
Tak.
I pomagają najwięcej ci co wiedzą czym jest bieda.
Utwór porusza kwestie związane z dorobkiem ludzkości,
wypełnianiem obowiązków i relacjami z Bogiem.
Przypomina, że istnieją różne sfery w życiu, które
mają swoje miejsce i znaczenie. Podkreśla (chyba
swoje?) starania i dylematy związane z
niesprawiedliwym podziałem dóbr na świecie i zauważa
bezsilność wobec tych problemów. Są też wątpliwości,
dotyczące duchowej praktyki i potrzeby zbliżenia się
do Boga w obliczu określonych zmartwień.
Ot ludzkie dylematy (+)