odległości w miłości.

Jesteś zbyt długo za daleko...

Spojrzałam na niego.
On znalazł mnie, choć byłam daleko.
Nie mogę spać, muszę powiedzieć mu dobranoc,
Tak w nocy, jak i co noc to samo.
Gdy jego nie ma, coś we mnie umiera.
Czy to wiara, co miłość zabiera?
Umarłabym, mogąc poczuć to ciepło,
Przy nim skute lodem jest podziemne piekło.
Przy nim ptaki milkną i czarnieje słońce,
Już nie są barwne motyle latające.
Bo on jest wszystkim, pięknem mego świata,
I kolorem, i dźwiękiem, i zapachem lata.
On tu wciąż jest, odrzuciwszy lęki moje,
Wciąż jest, wciąż kocha, wciąż daje serce swoje.
On był już wtedy, gdy ja nie patrzałam,
Bo był zbyt obcy, bym go poczuć miała.
Śniłam, że jest ze mną
I nigdy nie odejdzie,
Przestanę oddychać, jeśli
nie zobaczę go więcej...
Spojrzałam na niego.
Znów mnie znalazł, choć byłam daleko.

L&O.

autor

panna_idealna

Dodano: 2007-08-26 14:00:06

Ten wiersz przeczytano 423 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie