Odnaleziony skarb

Znów zobaczyłem twój uśmiech Skąpany w promieniach słońca
Znów mogłem dotknąć twych dłoni biegać po zroszonej łące

Znów ujrzałem radość w odbiciu twych oczu
Znów mogłem iść z tobą do tęczowego ogrodu

Znów mogłem biec z tobą drogą wprost ku niebu Lekko i swobodnie zatrzymać czas w biegu
Znów pokazałaś mi sens ludzkiego istnienia

Znów stałaś się przyczyną mojego natchnienia
Znów okazałaś się dla mnie nadzieją na lepsze dni z wiarą i siłą, której bez ciebie nie było

Znów zapukałaś do bram mego codziennego świata, które otworzyłem przed tobą na lata
Byś stała się od teraz moim dopełnieniem Byś była moich marzeń spełnieniem

I jak cień w tą długą drogę ze mną podążyła
W prawdziwej miłości takiej aż na wieki Teraz i na zawsze do grobowej deski

autor

titelitury

Napisany: 2007-08-30 Dodano: 2016-08-30 13:15:01

Ten wiersz przeczytano 497 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie