Odnośnie pustki

Odnośnie pustki w moim sercu to byłem pytałem i nigdzie jej nie ma.
A przecież Ty jesteś tym co każdą pustkę tak bardzo pragnie wypełnić.
Więc muszę ją znaleźć byś spełnił swe pragnienia.
Stać się pustynią i otwartym dzbanem.
Czekam na Ciebie w delikatnym szmerze łagodnego powiewu.
By go poczuć muszę zrzucić z twarzy maskę.
I ukryć twarz pod płaszczem rąk.
Jeśli mnie nie dotkniesz nie będę znał miłości.
I pewno wciąż będę kazał Ci czekać na progu mego serca.
Przyjdzie trzęsienie ziemi, kiedy emocje wezmą górę.
Ale Ciebie w nim nie będzie.
Ogień namiętności sparzy moją skórę.
Zostaną tylko tańczące kości.
Które wołają o obleczenie w nowe ciało, przenikające drzwi.
Bezkompromisowa wizja miłości jak światło latarni nie pozwala mi się rozbić o codzienne skały.

autor

Panna Piszpan

Dodano: 2006-08-20 12:17:03

Ten wiersz przeczytano 450 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie