odpad

* Ostatnią zwrotkę

Dziękuję Wszystkim za czytanie i
nawet 6x za litość i punktację..
Poezja dlatego mnie fascynuje bo
daje piszącym ogromne możliwości
niejasnym wypowiadaniem się dla
siebie satysfakcję dzielenia się
ciążącymi uczuciami innym zaś to
lub tamto zależnie od osobistego
samopoczucia. Wiersz pisany jest
w atmosferze smutku, że nam się
nie udało. Kiedyś napisałem taki
smutny wiersz pt. "kiedyś" gdzie
protagonista zostaje odpuszczony
na zawsze, ale łudzi się jeszcze
powrotem; tutaj próbuje wyjaśnić
jak do tego doszło w świadomości
że popełnił błąd krzywdząc i ją,
i siebie. Ostatnia zwrotkę można
przeczytać dopatrując się w niej
słowa "tato" - tenże przyśnił mi
się właśnie dzisiaj pierwszy raz
po długiej przerwie; piszemy jak
wiecie pod wpływem różnorodnych
emocji, zdarzeń lub humorów. Ten
wiersz jest (jak na mnie) bardzo
emocjonalny - piszę o tym, że na
ostatnią znajomość spożytkowałem
całą moją miłość nie zauważywszy
co dla niej było najważniejsze..

To co pozostawimy, przyda się innym, dzieciom,
przyjaciołom, biednym, resztę jako selekcjonowane
odpady zostaną skompostowane, spalone, czy poddane
recyklingowi. Ciało można przepisać Akademii
Medycznej, żeby studenci mogli poznać ludzie organy z
bliska. O czymś zapomniałem?
Pozdrawiam

Gromadzimy rzeczy miast mądre rady i myśli ,
zostawione nam przez bliskich.
Serdeczności przesyłam

Za Anną
Pozdrawiam serdecznie:)

W zasadzie tytuł do mnie przemówił i wprawił w
zakłopotanie; chyba, że się mylę.

ps. proszę czytać średnicówkami

dziękuję za nieliczne spojrzenia
oraz nawet (o dziwo oceny) tekst
nie jest łatwy - rozwiązuje go w
dużym stopniu początek ostatniej
strofy mówiącej o rodzicielstwie

ja też powoli pozbywam się nagromadzonych rzeczy.

Autor wyraża niechęć do pozostawiania po sobie śladów
i pragnienie pozbycia się obciążenia, choćby za pomocą
symbolicznego działania jak rozpalenie ogniska.
Dodatkowo, ukazuje trudności związane z przełamywaniem
złych nawyków czy zachowań, nawet pomimo świadomości
konsekwencji.
(+)