Odpowiedź

Podobno wszystko, co się zdarzyło,
jest sprawiedliwe,
jak nieubłagana, biała Nemezis.

I nawet, kiedy odszedłeś
wiedziony oddechem świata,
gubiąc kilka spojrzeń,
strzepując z pamięci minione chwile,
stała niewzruszona, wbita w marmur.

A gdy echo twojego wołania
roztrzaskało się o ściany wiatru
i bezgłos wyrósł z ziemi,
jak roślina z posianego ziarna,
triumfowała.

Swoje wielkie chwile przeżywała,
kiedy formowała ludzi na kształt
ziarenek piasku,
które tułały się w dłoniach powietrza.

Dziś oślepiona brakiem ludzkiej wiary
w karę za zachłanność
opuściła swój posąg
i przestała szeptać: "Nic nadto!",
lecz to nie przywiodło cię z powrotem w me ramiona.

autor

Maja Dominik

Napisany: 2005-12-16 Dodano: 2007-03-16 13:10:07

Ten wiersz przeczytano 470 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie