Odpukać w niemalowane

nie umiałam być jedną z pisarek
wiem,wiem
tak nieładnie zostawiać niedokończone - ale
to nie miał być harleqin

pech szybko wykrakał stary banał
siedząc na oklep na suchym konarze (może gadzina już spadła)
- życie to nie bajki - wszystkie mają koniec
tylko te morały dziwnie rozbiegane każdy w swoją stronę

(nawet głupi sens nie dawał się złapać)

deszcz też zaczął padać jak zawsze
pełne i przechlapane były nawet wiadra
one stoją wciąż na tej samej ławce
w jednym złota rybka - życzeń nie spełniała

(na co taka zdechła, wylałam, już wylałam)

a ja też się dałam
chociaż nie byłam zabawką, a może ty
lubisz się bawić lalkami?
chcesz to się zrobię na lalę - można by razem dalej

domek z kart zbudować
wierząc że to ze stali
- warto - ty tak na pewno powiesz

i jak tu nie kochać bajek

02/23/09

As dziękuje bardzo za uwagi.

autor

szarman

Dodano: 2009-02-24 02:13:07

Ten wiersz przeczytano 1120 razy

Oddanych głosów: 29

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie