droga

W ramionach zamkniętych na cztery spusty,
bo noc samotna i zimna,
bezchmurny skrawek miłości się wdziera,
promieniem odbitym od lustra twych pragnień,

budzi z uśpienia skrywane uczucia,
Świt wstaje purpurą, do duszy się tuli.
Siadasz przy oknie, ufając przyszłości,
uśmiechem cieniutko smarujesz codzienność,
żądza namiętnie wrzątku dolewa,
marzenia w ukropie się kąpią
Śniadanie gotowe na upalną drogę.
Już czekam!

autor

fenixferrum

Dodano: 2007-01-14 21:17:00

Ten wiersz przeczytano 552 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Nieregularny Klimat Optymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie