Odrodzona

Tyle smutku, cierpienia i łez
Tyle tęsknoty, pragnień i przeżyć
Pytań czy warto, czy jeszcze chcesz
I czy następny, kolejny raz wierzyć

I miotasz się, bijesz z myślami
Nierówną walkę tak tocząc
Raz serce, raz rozum wygrywa
A dusza umiera krwią brocząc

Nieczułą chciałabyś zostać
Zazdrościsz kamiennej Niobe
Bo zimna jej skalna postać
Nie potrzebuje już ciepła i objęć

W ten trudny, okropny czas
Gdy serce twe ciężkie jak ołów
Przypomnij sobie, że ktoś
Odrodził się kiedyś z popiołów

autor

arabica

Dodano: 2006-03-01 15:18:04

Ten wiersz przeczytano 510 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie