Odszedł

Płomień zgasł i przeszyło mnie
chłodne uczucie głuchej bezradności

Zaczęło brakować mi tchu, spadałam w ciemną otchłań

Słysząc tylko przeraźliwy świst październikowego wiatru.

Nic już nie było

Księżyc zgasł, gwiazdy spadły

I myśli układały się trochę inaczej niż zwykle

Gdzie jesteś? - Zapytałam - Gdzie?

Odpowiedziało mi tylko szare bezdźwięczne milczenie

Milczenie, które tak bardzo drażni moje zmysły

Samotność, która przychodzi do mnie w nocy

i nie pozwala zapomnieć.

Szary ołówek i kartka białego papieru

Są mi wybawieniem.

A Ciebie nie ma...

Może nigdy Cię nie było?

Może jesteś zmyślonym narcyzem

Kwitnącynm absurdalnie w mojej głowie?

Skąd ja Cię mam? No skąd?

Kilka łez, dwa słowa, wieczność dotyku

Biała pościel pachnąca lawendą

I poduszka...

Dlaczego nie leżysz obok?

Cztery przygnębiające ściany, kilka zdjęć

Garstka niechcianych pocałunków

I spojrzeń pełnych miotającej się furii.

Niech wszyscy dowiedzą się jak mi źle

Bo dzisiaj niebo płacze, a ja płaczę razem z Nim

A nasze łzy tworzą śliczną mozaikę

Tragizmu i niedopowiedzianej historii płomiennego uczucia.

Czy to już jesień?

Nie, to tylko ja...

Ja, otumaniona burzliwym zakończeniem

Ja, tak bardzo bezbarwna i obojętna.

Bukiet suszonych kwiatów,

stos nieprzeczytanych książek

Tysiące szarych dni pachnących monotonią

Przesyconych beznadziejnością oczekiwania

I poszukiwań

I tylko ta jedna melodia,

Która nie chce odejść.

Tylko ślady Twoich ust

Wciąż czuję Twój dotyk

Słyszę Twój czuły szept

Nie chcę go,

Już nie...

To nieprawda

On wcale nie był mój

Ale za to smakował jak truskawki

A Jego włosy pachnęły cynamonem.

Idź już.

I odszedł.

autor

Immortal & Independent

Napisany: 2006-10-01 Dodano: 2006-11-08 14:12:24

Ten wiersz przeczytano 376 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie