Z odwagą w sercu
Ty mnie nie pytaj, a patrz i słuchaj
i serca miarą oceniaj życie,
zrozumiesz prawdę gdy przyjdzie skrucha,
bo człowiek błądzi dążąc do zwycięstw.
Ty nie patrz na mnie jak na zbawienie,
nie jestem Bogiem, jak żaden z ludzi,
choć w każdym jednym potencjał drzemie,
by się na prawdy hejnał obudzić.
Pozornie łatwiej jest brać niż dawać,
lecz takie plony, jakie zasiewy,
więc nam umyka duchowa strawa,
a materialne nie cieszą plewy.
Strach wiedzie skrótem, fałszywy
sternik,
baczy byś skrzętnie omijał miłość,
zbudź się byś kiedyś nie musiał
stwierdzić,
nie tak być miało przecież, jak było.
autor
karat
Dodano: 2013-07-16 09:35:00
Ten wiersz przeczytano 1518 razy
Oddanych głosów: 37
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (37)
W sumie racja. Tylko trudniej jest wykonać.
Bardzo! bardzo! tak!
Pozdrawiam:)
Najlepszy wiersz, jaki dzisiaj przeczytałam...
bardzo refleksyjnie, mądrze
refleksja i klimat jakże bliskie
całkowicie na tak
refleksja i klimat jakże bliskie
całkowicie na tak
bardzo, bardzo mi się podoba
PS na szczęście obudziłam się dość dawno ;))))
Piękny wiersz. Dał mi do myślenia. Pozdrawiam
Lubię Twoje wiersze karacie. Wszystkie. Ten jest
bardzo dobry! Pozdrawiam słonecznie, z uśmiechem-:)
Piękny refleksyjny wiersz, trzecia zwrotka - mądrość
nad mądrościami. Pozdrawiam
Bardzo mądry wiersz, od samego wstępu poczynając, bo
często patrzymy, a nie widzimy, słuchamy, a nie
słyszymy.
Serdeczności
:)
człowiek jest tylko człowiekiem i popełnia błędy
miło Cie było czytać
pozdrawiam:)
Znowu piękne przesłanie Karacie.
Ciebie zawsze dobrze czytać.
Pozdrawiam
podpisuję się pod tym wszystkimi kończynami :)
pozdrawiam
Piękne przesłanie w Twoim wierszu.
Pozdrawiam serdecznie.