Odwyk

Duszę w sobie
Krzyk milczenia

Zewsząd otacza mnie
Pustynia łez

Powoli żuję
Kromkę codziennej tęsknoty

Opuszkami palców dotykam
Wolności krat

Nie
Nie zrobię sobie krzywdy
Nie jestem jeszcze gotowa

Będę godzinami siedzieć wpatrując się
W niewidzialną ścianę

Będą patrzyć się na mnie
Jak w zabawnym dramacie

Nic już nie będzie się liczyć
Nie wtedy
Już nie

Osłodzę herbatę
krwią kłamliwą

Zaklnę
I znów wpadnę
W błędne koło

autor

hope-and-cry

Dodano: 2006-12-10 21:09:54

Ten wiersz przeczytano 463 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Wolny Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie