Ogórkowa opowieść

Zaczęła się niewinnie, spoglądałem na stertę zielonych ogórków z rozrzewnieniem, jakie one barwne w swej zieleninie, po prostu cudne.
Wracają wspomnienia z z pięknego dnia ubiegłego roku, ten sam obraz miałem w swym pożądliwym oku.
Obok marchew bez natki straciła całą swą krasę, goła, rozebrana na golasa.
To ona będzie towarzyszyła ogórkowi w moim zachłannym pożądaniu,
Niby nic ogórek marchew może i cebula, zwyczajni, a gdy się połączy tworzą cuda
Ktoś kto czaruje młode serca mężczyzn obkłada oczy ogórkami, talarkami, czynią tą ktoś najpiękniejszą miedzy nami.
Marchew karoten policzki rumieni, twarz tej ktoś w pąsach, to zawsze dodaje uroku jak mężczyźnie pod nosem wąsa
Romantyzm w warzywach znany jest od wieków, ale nikt nie stworzył mikstury, prawie balsamicznej w treści by po spożyciu zyskać w wyglądzie która w zwykłych słowach się nie mieści. W moim rodzie od dziadów i antenatów począwszy z tych to warzyw zaczyna się opowieść która się nie kończy.
Jest w tych warzywach siła potężna, gdy się je co dnia rankiem spożywa,
Ale nie na surowo, od tak po drodze, mieszankę się tworzy w tajemnicy wg wskazań Bożych.
By powstała balsamiczna mikstura trzeba rękawy zakasać, odejść od wierszy – odłożyć pióra
Wczoraj w dalekim popołudniem ubrany w bielone sukno rozpocząłem taniec wiedząc ze skończę to jutro
Kupiłem tych warzyw w większej ilości, bo mikstura ma służyć mnie i na poczęstunek dla gości
Zacząłem prozaicznie, prawie wstydliwie, obmacywałem warzywa i myłem goliznę
Potem zaczął się proces w których uszy puchną, krzyków co niemiara od ich rozbierania
Wióry z ogórków leciały jakby wiatrak je rozdmuchał wokoło, to samo z marchwią czerwoną
Potem były one żółciutkie smarkule – cebule
Tu już nie fruwały jej koszulki, rozebrane jak niemowlęta biedulki
Wszystkie one w dużym pojemniku leżały i wzajem do siebie i ze mnie się śmiały
Gdy w moich dłoniach zobaczyły tarkę, natychmiast przestały
W moich dłoniach zawsze wrzała robota , ale z nimi nadeszła mnie jeszcze większa ochota
Ogórki tarłem na talarki, na przemian marchew na małe skwarki , dopiekałem im ogórkom i marchwi płaczliwym płynem, cebulowym z tarki.
Wymieszałem to, to rękoma, dodawałem po kolej słonecznikowego oleju, cukru i soli, zaczynała się uwertura, powstawała najpiękniejsza na świecie rodzima mikstura.
Zostawiłem ją w samotności, niech się połączą jak szkieletu kości
Zapach się rozlegał, po mieszkaniu, za balkon , nawet na ulicę, odwracali przechodnie głowę, to mikstury kibice.
Szast, prask bez ceregieli, powsadzałem to pachnące w słoików gardzieli
By to, to nie pouciekało, każdy słoiczek dekielek* dostało’
Teraz w tej chwili pocą się w ogromnym garze, saganie pasteryzują się i tak zostanie
Nie podąłem receptury bo wiem, ze nie będzie wam się chciało zrobić to co ja zrobiłem, ale gdyby ktoś poprosił – podam numer konta na odpowiednią kwotę – winien.
A tak na poważnie, to jak długo żyję, nieprzerwanie raz w roku robię tą miksturę, i co dzień z pomidorami zjadam i z tego nie tyję.

Pozdrawiam -Bolesław-slonzok

*dekiel -pokrywka

autor

slonzok

Napisany: 2014-08-08 Dodano: 2014-08-08 06:35:12

Ten wiersz przeczytano 1367 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Sielanka Klimat Wesoły Tematyka Jedzenie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie