Ogród marzeń

Miłość idzie w stronę prawdy
oddechem trącając drobne kwiaty.
Chce wejść do ogrodu marzeń
pociągając za sobą ludzkie twarze.
Tęcza skryta gdzieś na niebie,
zabiera marzenia dusz dla siebie.
Natura przestała być już piękna,
a stała sić marna i miękka.
Kryształowa kula opada na dno morza, a piękna przyroda pogrązając się w smutku
nie może udźwignąć wielkiego pakunku skradzionych diamentów,
opasanych wstęgą błędów.

autor

pierwszy promyk

Dodano: 2006-09-12 16:19:21

Ten wiersz przeczytano 1249 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Sylabiczny Klimat Smutny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie