Ojciec i syn

( P r z y p o w i e ś ć )

płatki śniegu okrywają nagie drzewa
błękit nieba płonie czerwoną łuną
w zachodzącej kuli światła
na spróchniałej ławce obok żurawia
siedzi spracowany i zmęczony ojciec
za jego przygarbionymi plecami
stara drewniana chałupa porośnięta mchem
podziurawiona czasem i kornikami
na wytartym progu kot miauczy o mleko
w oknach chałupy szydełkowane firany
na parapecie czerwone pelargonie

naprzeciwko w nowym murowanym domu
mieszkał jedyny syn z żoną i dziećmi
całkowicie zapomniał o swoim ojcu
który cierpliwie z pokorą znosił samotność
patrząc każdego dnia na obojętność syna

mróz pomalował małe szyby w oknach
ojciec napalił w chałupie i zapalił fajkę
nagrzał wody dla pomarszczonego ciała
ubrał świeżo upraną białą koszulę
nie używaną od śmierci żony – od wielu lat
także odświętny garnitur i wyszedł przed chałupę
oczekując na zaproszenie syna
niestety w jasno oświetlonym światłami choinki domu syna
świętowano przy stole nakrytym białym obrusem
spożywając wigilijne potrawy
śpiewali radosne kolędy

rano - kiedy syn wyszedł przed dom
zobaczył na śniegu leżącego ojca
na jego sinej skostniałej twarzy
zamarznięte kryształowe łzy
z oddali dobiegała kolęda – cicha noc…






22.12 – 24.12.2012.

autor

kazap

Napisany: 2013-06-30 Dodano: 2013-06-30 12:52:37

Ten wiersz przeczytano 5331 razy

Oddanych głosów: 53

Rodzaj Biały Klimat Dramatyczny Tematyka Święta

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie