Ojcowskie zrozumienie

Zawsze z boku –obok tej,
Co niemowlę w łóżeczku kołysała.
Nie płacze, choć serce krwawi nawałem problemów.
Zaciskając wargi,
Wiąże łzy w krzyżyk schowany za codzienną koszulą.
Nie stroi się w cierpienne łańcuchy ,
Rozważa wszystko w milczeniu.
Otwiera przede mną bramki,
Które prowadzą w szary świat.
Jedyny karmi mnie gorzkim napojem życia,
Mówiąc: trzeba spróbować.
Obchuchana, wycałowana,
Wolę jego partnerskie oczy,
Iskrzące się barwami wschodzącego słońca,
Ciepłą dłoń rodzinnej dobroci,
Łamiącą sztywne bariery stereotypów,
Kierujący się do mnie głos,
Który brzmi poważnie, mimo tego,
Iż zwraca się tylko do dziecka.

autor

karilla

Dodano: 2007-06-30 14:05:20

Ten wiersz przeczytano 379 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Obojętny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie