Ojczyzna

Ojczyzna. Ja ją sobie dzisiaj wyobrażam,
Jak wózek domokrążcy, biednego pachciarza.
A na wózku są zbędne rupiecie jedynie:
Metryki po rosyjsku, niemiecku, łacinie;
Orzełek z czapki dziadka, pułkowe odznaki;
Obrączka praprababci – cała z czarnej laki;
Zdjęcia w sepii – osoby na nich zapomniane;
Piosenki przez nikogo dzisiaj nie śpiewane...

Ten wózek rzadko stoi w jednym miejscu, ale
Taszczymy go ze sobą wciąż dalej i dalej,
Ustawiamy go – prawie nigdy zgodnie z własną wolą
Tam, gdzie nam biednym możni ustawić pozwolą.

Czy się śniło mym przodkom sprzed paru stuleci,
Że ojczyzną ich wnuka będzie Wrocław, Szczecin?
A znowuż Lwów, czy Wilno tak swojskie, znajome,
To nie będzie ojczyzna? Będą za kordonem?
Że te łąki zielone, te pagórki leśne
Pozostaną nam tylko w poezji i pieśni?

Gdy myślę ojczyźnie, wtedy sobie czasem,
Gdy wszyscy w domu zasną, siadam nad atlasem,
Przewracam karty, mapy i patrzę, i szukam
Gdzie będzie miał ojczyznę wnuk mojego wnuka.

autor

jastrz

Napisany: 2023-02-20 Dodano: 2023-02-21 00:00:06

Ten wiersz przeczytano 920 razy

Oddanych głosów: 19

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Ojczyzna

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie