Z okiennicą
Przez okienko w starym domu
sączą słońca się promienie
na stoliku wiśni kwiaty
jak pamiątka lub wspomnienie
Widać magię fotografii
w prostym dzbanie cud żonkile
pusty talerz, kubek kawy
w kadrze z życia zwykłe chwile
W starych domach pokolenia
żyły w nich i wyrastały
ożywiając stronic karty
kiedy człek był jeszcze mały
W wyobraźni widzę w izbie
murowany piec, kołyskę
z drewna ławę, stół z potrawą
i drewnianą obok łyżkę
Na zapiecku kocur bury
grzeje swoje stare kości
poetycka we mnie dusza
pejzaż maluje przeszłości
Inspiracją do tego wiersza było zdjęcie starego domu i okna z okiennicą!
autor
Gregcem
Dodano: 2020-03-26 11:40:52
Ten wiersz przeczytano 750 razy
Oddanych głosów: 15
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (14)
...żal za czasem który minął... domy które miały
duszę...pozdrawiam
Ładnie, a ja pamiętam zapach i smak chleba, który
piekła babcia, smarowanego masłem, które z kolei
wyrabiała w maśniczce, pozdrawiam serdecznie, udanego
wieczoru.
Można zamknąć oczy i wyobrazić sobie ten dom...
klimatyczny wiersz :-)
Trudno nie mieć sentymentu do takich wspomnień z
dzieciństwa.
Bardzo przyjemny klimat :)
Takie prawdziwe i przekonywujące obrazy:)))
Piękny obraz malowany słowami - stare domy miały
magiczny klimat...
pozdrawiam:-)
Wiersz wspomnienia wywołuje,
czasów które już nie wrócą,
swą urodą nas czaruje,
bardziej ciesząc, lekko smucąc.
Tylko chwalić, serdecznie pozdrawiam
życząc miłego wieczoru :)
Piękny klimat. Pozdrawiam
Twój wiersz przywołuje we mnie wspomnienia z dawno
minionych lat. Do podobnych widoków powracam z
sentymentem budząc w sobie tęsknotę.
Pozdrawiam.
Marek
Pięknie! - w takim klimacie wyrastały całe
pokolenia... - na ludzi. Po częsci - rekwizyty dzisiaj
musimy mieć inne. - Jednak musża i - mają - duszę:coś
jak niemwlę (lub lalka) w beciku, kołysce. - Na
teatralnych deskach- pozostając rekwizytem są srodkiem
przekazu. - Mówią.
Wiersz piękny:)
przeniosłeś mnie w czasie- miłe uczucie.
Piękny! Rzadko jestem tu zachwycona jakimś wierszem.
Pozdrawiam.
Po takim starym domu moich dziadków pozostały tylko
wspomnienia i fundamenty /nowy właściciel/...ale warto
wspominać atmosferę tamtych lat...pięknie i obrazowo
przekazane słowami pisanymi...pozdrawiam serdecznie.
Czasami przejeżdżam obok domu, w którym mieszkałem.
Ludzie zostali w moim sercu, a reszta to mury.
Pozdrawiam.