Okno z widokiem...
Okno z widokiem na świat,
na różnych ludzi, różne wydarzenia...
Patrzę i widzę to co chcę,
przyroda odżywa, cieszy ludzi,
obumiera...
Ludzie pojawiają się, stają, kłócą się
lub spokojnie rozmawiają po czym
znikają...
Panika na ulicy lecz czasem niezręczna
cisza.
Okno z widokiem mam,
zasłaniam roletą promienie słońca
i obiecuję, że będę cieszyć się mym życiem
do samego końca...
1.03.2009 r.
autor
poetica
Dodano: 2009-03-01 14:33:42
Ten wiersz przeczytano 676 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
świat jest sceną, cyrkiem, operą a powinien być
wędrówką. Ciekawy wiersz.
Tak właśnie bywa. "Świat jest teatrem..."