W okopach

Jestem w okopach,
walczę o wiarę.
Jak dymiące kominy na dachach,
Jak parowóz wyrzucający parę,
Ledwo dyszę.
Krztuszę się własnymi wadami.
Jak statkiem sztorm mną kołysze,
Jak góra samotnie między dolinami,
Jestem jedynym świadkiem własnego losu.
Łzy jak wodospad żłobią ciemną stronę mojej duszy,
Jak biały żagiel bez siły wiatr,
Jak kłoda z nurtem czasu w smutnej podróży,
Dryfuję
... i obiecuje, że będzie radośniej.

autor

Robert Pszech

Dodano: 2005-09-16 22:05:42

Ten wiersz przeczytano 394 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie