Okrutnie niesprawiedliwy los

Przechadzał sie los po łące,
wszystkim napotkanym rozdawał szczęście,
mnie pominął!!
Czyżbym nie miała prawa?

No cóż myślę,poradzę sobie losie okrutny!
Taki już ze mnie człowiek jest smutny.
Choć szczęście w mym życiu czasem się przewija,
nie zostaje na dłużej,szybko przemija.

Dzisiaj szczęście na chwilę mi dano,
zaskoczono,pokochano!
Co ja głupia uczyniłam?
Swoje szczęście odrzuciłam!

Teraz błąka sie po świecie me serce samotnie,
tu trafi na kamień ,tam znowu się potknie!
Czy kiedyś znajdę szczęście utracone?
Pytam wielokrotnie.

Za późno szepce echo!
Gdzieś moja pociecho!
Odeszłaś bezpowrotnie,
jak szczęście!

Znowu sie podnoszę,
wszystko będzie jak trzeba!
Nie zdołam zmienić już swego losu!!
Stało się! Chcę do nieba!!

autor

wierszokletka26

Dodano: 2008-03-11 08:34:13

Ten wiersz przeczytano 1191 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie