Olimpiada...

Życie?
moja własna,
zbyteczna olimpiada,
w której sam udział się liczy,
maraton łez,
ze szczyptą uśmiechu,
jak stanąć na podium,
w tak młodym wieku.

W górę,
bądź na dół,
mam kierować wzrok,
śmiać się
czy płakać,
robiąc pierwszy krok.

Z polotem
ci powiem,
na głos oddychaj!!!
krzycz jeśli potrafisz,
uszu nie zatykaj.

Utop żal,
z ziarnem niezgody,
pech,
a może to cud,
totalna czystość,
w skrawkach swobody...

autor

Marpouk

Napisany: 2007-09-15 Dodano: 2008-02-28 08:18:34

Ten wiersz przeczytano 700 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie