On chciałby inaczej...

Mimo, że został napisany na inną okazję (i dla Rodaków, na innym terenie),to uważałem za właściwe (obecna sytuacja w Polsce), aby się tu znalazł

Przyszedłeś dziś na świat i leżysz na sianie,
A lud co Cię czekał udaje, że wierzy.
Ty wiesz co bez Ciebie z tym ludem się stanie,
Gdy on się nie zdąży "nauczyć pacierzy".

A czasu ma przecież aż... tylko swe życie.
Więc dąży do celu... (po drodze ktoś płacze!)
Bo trzeba najprędzej się znaleźć na szczycie!
A Ty Panie patrzysz... Ty chciałbyś inaczej...

Ty chciałbyś by jeden drugiemu był bratem,
By oddał mu nawet ostatnią koszulę,
By bronił swą piersią, a nie był mu katem,
By ból jego brata, był też jego bólem!

Ty chciałbyś by dzieci rosły w pełnej zgodzie,
Nie jak ich rodzice co się wadzą o to,
Który zespół lepszy? Kto tańczy na przodzie?
Takie waśnie, kłótnie... są Twoją zgryzotą!

Chciałbyś by Polacy przypomnieli sobie,
Że słowo rzucone ma znaczyć co znaczy!
Żeby zrozumieli "coś" przy Twoim żłobie,
Że obok brat stoi... i to brat bliźniaczy.

Lud jednak wie swoje: „Leż tu sobie Boże
A Twoje przesłanie co bije od siana...
Tyś jeszcze jest Dziecię, pokazać nie możesz
Jak krwawią Twe ręce i w boku jest rana”.

Ty jeszcze nie możesz?! Ty czekasz z nadzieją!
My zaś zaślepieni pędzimy przed siebie,
Wierząc w ziemskie plany co się nie zachwieją!
Chyba, że ktoś nagle znajdzie się... u Ciebie.

Czy przyjdzie ta chwila co Ciebie pocieszy?
Czy lat Ci wystarczy na Ziemi 30-ci?
By choćby jednostkę wyłuskać z tej rzeszy,
Co się przez igielne da ucho przemieścić?

Ach, jaka Twa boleść?! Ach, jaka Twa męka?!
Choć Dziecięciem leżysz w tym ubogim żłobie.
O Twój lud kochany pali Cię udręka!
Ty wciąż myślisz o nim, nigdy zaś o sobie!

Chylę się nad żłóbkiem i słyszę jak kwili,
To Dziecię co czyste jak źródlana woda:
„Ci wszyscy Polacy są mi bliscy, mili
Będę o nich walczył, nie oddam ich, szkoda”.

„Jeszcze trochę czasu nim Ojciec zawoła,
Jeszcze zdążę zasiać zgody większe ziarna!
Dla nich zrobię wszystko, wszystko zrobię zgoła!
Chociaż tu w Calgary gleba bardzo marna”.

„Lecz ty – tak mi szepce – pomóc możesz wiele,
Czy to pieśnią swoją, czy swymi wierszami.
Mów im o mnie w sali i śpiewaj w kościele”:
- Gdy będziemy zgodni to On będzie z nami.

Przyszedł do nas dzisiaj i leży na sianie.
Czy naprawdę wiemy dlaczego tak płacze?
Gdy zgody nie będzie? Co się z nami stanie?!
Przepadniemy wszyscy! On chciałby inaczej...

On ciągle w nas wierzy, On wciąż ma nadzieję!
Dzisiaj dzień szczególny,dzień co czyni cuda.
Otwórzmy swe serca,niech miłość w nas w leje.
Gdy Mu pozwolimy... może nam się uda.


Grudzień 24, 2018

Niech nadejdzie dla Polski taki Dzień !

autor

Pan Bodek

Napisany: 2018-12-24 Dodano: 2019-01-21 02:48:17

Ten wiersz przeczytano 1769 razy

Oddanych głosów: 31

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie