Ona Cicha
Małe kruchutkie i wiotkie ciało
ciepłe spojrzenie jak nieba błękit
do serca by się przytulić chciało
nosi dziecinne w kwiaty sukienki
Patrzy raz smutno radośnie czasem
na fruwające ptaki nad głową
czy duma wtedy nad swoim losem
nie powie nie wie co to jest słowo
Nie znają stópki rosy porannej
ręce nie złapią nigdy motyla
i nie zna kocham nie lubię pragnę
z łóżkiem związana każda jej chwila
Mała kruszynka ma swoje lata
na pewno babcią by już dziś była
teraz jak dziecko do snu utulisz
uczy pokory w tym jest jej siła
osoby niepelnosprawne wygladaja czasem jak dzieci...ta o ktorej jest wiersz ma 72 lata i twarz 15 latki, wazy 40 kg...cale zycie spedzila w lozku, nie mowi nie slyszy...
autor
ewaes
Dodano: 2017-06-05 20:05:56
Ten wiersz przeczytano 1432 razy
Oddanych głosów: 46
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (61)
Ewoes .. dopiero teraz napisałem wiersz do Twojego
wiersza .. lecz wstawię go 8 go..
Zapatrzyłam się... moc ciepłych serdeczności :)
@Halinko
@Turkusowa
dzikeuje wam bardzo:*)
Piękny, poruszający do głębi wiersz... Miłość to nie
tylko radości ale też wspólne dzielenie trudów.
Ileź cierpienia niektóre kruszynki muszą w swym
maleńkim ciałku znieść...czasem się uda pokonać ból,
cierpienie i jest pięknie, cudownie,
szczęśliwie...czasem pozostaje tylko czarna rozpacz i
brak perspektyw...
pozdrawiam
Dziękuję kolejnym miłym gościom za ciepłe słowa :*)
piękny wiersz tyle w nim ciepła....podziwiam osoby
Anioły co opiekują się niepełnosprawnymi Ty ewaes
jesteś taki Aniołem :-)
pozdrawiam
Starość jest smutna. Wiersz ładnie napisany.
Pozdrawiam serdecznie.
ewoes to jest piękny wiersz on inspiruje więc
zobaczymy ..czy miłość Twoja do mnie jest silniejsza w
Twoich ramionach chciałbym być jak dziecko ..
każdy z nas rodzi się dzieckiem i po latach umiera
dzieckiem .. w każdym przypadku pragnie się
przytulenia dotyku miłości..u małego dziecka oczy
błyszczą jak gwiazdy ..po latach przygasają i gasną ..
taka jest prawda smutna a jakże piękna .. gdy ktoś
bliski trzyma za dłoń i odda pocałunek ciepły ..
Wiem o czym piszesz i chylę czoła
przed każdym kto bezwzględnie kocha.
smutne i piękne.
Trzeba mieć dużo empatii, by móc uczestniczyć w życiu
osób niepełnosprawnych. Poruszyłaś ważny temat.
Pozdrawiam:)
*chodzić
@Slawku--przeciez normalnie je na co dzień ubieramy
jak każdego, że chora to nie znaczy że musi całe życie
chofzuc( leżeć) w pizamie. Poza tym ona bardzo reaguje
na kolory:)
Dziekuje :)